Voodoo

Voodoo – De geschiedenis
"Voodoo" is een godsdienst die door Afrikaanse slaven naar de Westelijke kuststreek van Amerika werd gebracht. Men denkt dat voodoo in 1724 in Haïti begon als een slangencultus waarin meerdere geesten werden aanbeden, die allemaal betrekking hadden op dagelijkse levenservaringen. Deze praktijk werd vervolgens met een groot aantal Katholieke rituelen en heiligen vermengd. De godsdienst werd in 1804 voor het eerst naar de streek rond Louisiana gebracht door Cubaanse plantagebezitters die door de Cubaanse revolutie werden verdreven en hun slaven met zich meebrachten.

Voodoo kan op verschillende manieren gespeld worden: vodun, vaudin, voudoun, vodou en vaudoux. Het is een oude godsdienst die wereldwijd door meer dan 80 miljoen mensen wordt gepraktiseerd en die nog steeds groeit. Voodoo kent ontelbare godheden, door demonen bezeten mensen, dierenoffers (zelfs mensenoffers in het geval van "Petro voodoo", de zwarte magie-variant van voodoo). Toch kunnen mensen die voodoo praktiseren maar niet begrijpen waarom mensen maar zo weinig begrip voor hun godsdienst tonen.

Voodoo-rituelen zijn ingewikkeld en worden uitgedrukt in geheime talen, door geesten bezeten dansen en speciale diëten die door voodoo-priesters en priesteressen worden gevolgd. Men gelooft dat de overleden voorvaderen zich tijdens de dans onder de levenden bevinden. Men gelooft ook dat een aanraking van de danser tijdens deze door geesten bezeten trance zo gevaarlijk is dat het je kan doden.

Talismannen worden als fetisjen gekocht en verkocht. Dit kunnen beeldjes zijn die voodoo-goden voorstellen, gedroogde dierenhoofden of andere lichaamsdelen. Deze worden verkocht vanwege de genezende werking of de geestelijke machten die ze zouden hebben. De duistere kant van voodoo wordt door de volgelingen gebruikt om boze geesten op te roepen of om betoverende vloeken over hun tegenstanders uit te spreken.

Voodoo – Het priesterschap en de rituelen
Het priesterschap van de voodoo-godsdienst wordt door zowel mannen als vrouwen vervuld. Er bestaan verschillende fasen in de priesterlijke verantwoordelijkheden. Hun rol bestaat vooral uit: genezingen, rituelen, religieuze ceremonies om geesten op te roepen of tevreden te stellen, inwijdingsrituelen voor nieuwe priesters en priesteressen, toekomstvoorspellingen, uitlegging van dromen, het uitspreken van vloeken en beschermende spreuken en de bereiding van allerlei soorten drankjes en mengsels. Deze drankjes kunnen voor allerlei doeleinden gebruikt worden, van liefdesspreuken tot doodsvloeken... en dit alles uiteraard tegen een fikse vergoeding.

In de vele voodoo-rituelen worden vaak enkele belangrijke artikelen gebruikt. Het geografische invloedsgebied van de priester wordt de "parochie" genoemd. Een eclectische verscheidenheid aan artikelen bedekt het altaar in de tempel of "hounfort"; een "peristyle" is een overkapte of open ruimte waar de openbare voodoo-ceremonies plaatsvinden. De artikelen op het altaar worden in deze rituelen gebruikt. Dit zijn onder andere objecten met een symbolische betekenis: kaarsen, voedsel, geld, amuletten, rituele halskettingen, ceremoniële ratelaars, afbeeldingen van Katholieke heiligen, flessen met rum, bellen, vlaggen, trommels, heilige stenen en messen.

Voodoo – Het geloof
Het voodoo-geloof erkent een Oppermachtig Wezen dat het universum heeft geschapen, maar denkt dat dit wezen te ver van de mens verwijderd is om een persoonlijke relatie met zijn volgelingen te kunnen hebben. Daarom dienen de volgelingen van deze sekte de "loa", de lagere godheden, om zo in hun levens geleid te worden. De loa zijn de geesten van voorouders, dieren, natuurkrachten en de geesten van het goed en het kwaad.

Een interessant idee van het voodoo-geloof is het ritueel dat een jaar en een dag na het overlijden van een familielid wordt uitgevoerd. Het voodoo-geloof stelt dat de menselijke ziel uit twee delen bestaat. Deze twee delen zijn "ti-bon-ange" (kleine goede engel) en "gros-bon-ange" (grote goede engel). De gros-bon-ange is de levenskracht van het lichaam, die na de dood naar de kosmos moet terugkeren. Om zich ervan te vergewissen dat de ti-bon-ange vredig zal rusten, moet de gros-bon-ange door middel van een ingewikkeld en duur ritueel worden teruggeroepen. Hierbij wordt een groot dier, bijvoorbeeld een os, geofferd om de ti-bon-ange tevreden te stellen. Als de gros-bon-ange geest niet tevredengesteld wordt en een vredige rust wordt gegeven, dan zal deze geest voor altijd op de aarde verblijven en andere mensen ziekte en rampspoed bezorgen.

Voodoo – Hoe verhoudt het zich tot het Christendom?
Wanneer we het Christendom met de voodoo-godsdienst vergelijken, dan is het meest in het oog springende verschil dat Christenen geen gecompliceerde, dure rituelen hoeven uit te voeren om God tevreden te stellen. Christenen geloven dat God genadig is en Zijn Zoon Jezus naar de aarde zond om elke mogelijke offergave te brengen die nodig zou kunnen zijn om het kwaad te onderdrukken en de goedheid van God te verheffen. Mensen die God in waarheid aanbidden hebben een hechte relatie met Hem. Hij is nauwer bij ons betrokken dan een broer (Spreuken 18:24).

God laat ons in Zijn Woord weten dat wij ons niet moeten inlaten met wichelarij, toekomstvoorspellingen en hekserij (1 Samuël 15:22; 2 Kronieken 33:6; 2 Koningen 9:22; Micha 5:12; Nahum 3:4; Galaten 5:19-21). Hij doet dit om ons te beschermen tegen de vader van alle leugens, de duivel (Johannes 8:44). Christus heeft de prijs al betaald die Hem de overwinning over de dood en boze geesten heeft bezorgd. Voodoo-aanhangers moeten betoveringen uitspreken om boze geesten tot bedaren te brengen. Christenen hoeven slechts de naam van Jezus, de Overwinnaar, te fluisteren (1 Korintiërs 15:54-57; 1 Johannes 5:4-5).

Leer meer!